...

Zaman zaman arıyor gözlerim..
Aklı selim olmayan bir tavırla
görmezden gelmeyi öğreneli çok oldu.
evet evet geçiyormuş bütün acılar...
yalnız gitmemek şartıyla
bir de seni yanında götürüp hani..
kalan mı desem,yeniden doğan mı bilemedim.
ilki olmalı kanımca,
ikincisi için fazla bu kadar siyah..
doğum masumiyettir her kitapta
ben yazamıyorum!..
sen deneme bile..

Dilediklerimize bakıyorum
yaşadıklarımıza!bir de yasattıklarımıza
ayrı yollardan selamlaşmaları
teğet geçiyorlar birbirlerine..
bazen sana dalıyorum
dürtüyor beni ihanetlerin
koynumda uyuttugum
aynı travmalar aslında
bir ten eksik sadece
bir sen yani
çok mühim birşey değil....

döküntü kaşıntı

Gitmek istediniz mi siz hiç?
boğulup bunaldınızmı yaşamınızda her ne varsa
sahilde oturup çay içmekten aldığınız zevki özlediğiniz oldu mu hiç?
çekilmez geldi mi en sevdikleriniz bile!

bana geliyor işte bu aralar!
Tahammül sınırlarım esnemiyor artık
sabır taştı onu bıraktım bardak da kırıldı

Konuşmak gelmiyor içimin hiçbir yerinden
olur olmaz, dururmu durmaz! kırmacalarım
pişmanlık içiyorum hep üzerine..
keşke damıtıyorum vicdan rafinerilerimden
ama yine yapıyorum...
ayıp ediyorum..aslında en çok da kendime


sevmiyorum kendimi bu aralar.
ötesi yokki işte başka birşey de yok..
sabırla sarılanlarım dışında
her ne kadar itelesem de
annem ve sevgilim'e
borçlarım büyüdü.....
patlamaz umarım pahalıya...

En Çok kimin CAN'ı yanacak?

Düzen böyle..
Sırası yok gitmelerin..
vadesi bitince borcun kapanıyor hesaplar!
Ondan sonra herkes yalnız..
Milyonlar seni sevse de
Dünyanın bütün zenginliklerine sahip olsan da,
yalnız göçüyorsun sonsuzluğa ,yalnız açtığın gibi gözlerini..

hayat dolu neşeli cıvıl cıvılmışsın?
küçük çocuğun varmış?
amaçların planların hayallerin varmış
O'nu ilgilendirmiyor..
elindeki listediki isme bakıp görevini yapıp sıradakine geçiyor azrail
o kadar sıradan işte!

Defne öldü,
geriye küçücük bir CAN kaldı arkasında
ne kocası ne dostları beni ilgilendirmiyor..
İki kişi var hayatı temelinden değişecek bundan sonra
Annesi ve oğlu..!
hani derler ya ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar ..hepsi o kadar işte..
ve anneye muhtaç yaşta bir bebek..
herzaman bir yanı eksik...

büyüyecek bir gün Can..
soracak annesini.
okuyacak yazılan çizilen herşeyi
değermi peki hiçbirşey O'nun canını yakmaya?
ya da kimbilebilirki o gece o kadının psikolojisini
bir misillemeydi bütün yaşamak istedikleri belki
öyle kolay işte yargısız infazlar bu ülkede
öyle kolay can yakmalar!
peki tamam ihanet ayıp ta
ölenin arkasından konuşmak etik mi?
bunu da anlamıyorum
anlayamayacağımda...
tek bildiğim şey var...

ne kadar çok can yakarsan
o kadar canın yanar!
kalmaz hesabı başka taraflara....